Uchwała nr 5 XXX Sejmiku PZŻ z dnia 16.04.1983 r. Wobec wielu przypadków samowolnego, trwałego opuszczenia polskich jachtów morskich za granicą, kierując się troską o zachowanie dobrego imienia żeglarstwa polskiego oraz w celu uniknięcia konieczności odstępstw od zasad określonych w Żeglarskich Przepisach Dyscyplinarnych 30 Sejmik PZŻ uchwala, co następuje:                                         

§1.

1. Każda osoba legitymująca się dokumentem wydanym przez PZŻ, która samowolnie i na trwale opuściła polski jacht lub ekipę sportową za granicą, jest zawieszona we wszelkich uprawnieniach wynikających z przynależności do społeczności żeglarskiej.

2. Zawieszenie trwa od momentu popełnienia czynu, o którym mowa w ust. 1, do czasu wydania prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego przez właściwa komisję dyscyplinarną.                                                                     

§2.

Wykonanie Uchwały powierza się Zarządowi Głównemu PZŻ.                                                                       

§3. Uchwała ma zastosowanie do przedmiotowych czynów popełnionych po 16 kwietnia 1978 r., które nie były przedmiotem prawomocnych orzeczeń dyscyplinarnych Komisji Dyscyplinarnych, oraz do przedmiotowych czynów, które popełnione będą w przyszłości.

Realizując wykonanie Uchwały, PZŻ opracował specjalny formularz, w który wyposażone były jachty pływające w rejsach zagranicznych. Kapitan był zobowiązany do jego wypełnienia po stwierdzeniu ucieczki członka załogi. Problem był na tyle istotny, ze podjęto działania zmierzające do jego opanowania. Pamiętajmy wszelako, że Uchwałę przyjęto w roku 1983, kiedy zniesiono stan wojenny, ale nie zliberalizowano możliwości wyjazdów zagranicznych, a paszporty trzymano nie -jak dziś- w domu, ale w Urzędzie Paszportowym i koniecznie należało je zdać po powrocie z zagranicy. Sytuacja unormowała się dopiero pod koniec lat 80., kiedy o paszport było coraz łatwiej, a problem zniknął zupełnie po roku 1989, kiedy wprowadzono swobodę podróżowania.