Syn Stanisława i Janiny Sumińskich. Ojciec – doktor zoologii, światowej sławy specjalista od ważek. Wykładał w gimnazjum i na uniwersytecie. Podczas I. wojny światowej, gdy miał 1,5 roku zmarła matka i wychowywały Michała babcia Helena Sumińska i ciotka Janiszewska w 300 – hektarowym majątku Leśniewo koło Ciechanowa. W wieku lat 10 dostał od ojca pierwszą strzelbę, od 13 roku życia przeniósł się na stałe do ojca do Warszawy. W 1932 dowiedział się o żeglarstwie. Od 1934 był w Akademickim Związku Morskim Ligi Morskiej i Kolonialnej. Wkrótce został zastępca a potem kierownikiem wyszkolenia żeglarskiego LMiK nad jeziorem Narocz. Jako kapitan żeglugi jachtowej (VIII 1939) wyszedł w pierwszy bałtycki rejs na YMCA III. Wrócił do kraju. Podczas II wojny światowej był w ruchu oporu. W 1943 znalazł się na Pawiaku. Tam prowadził teoretyczny kurs żeglarski dla swoich kolegów, współwięźniów, rysując kawałkiem węgla sylwetki i przekroje na starannie wygładzonej ścianie. (W Woldenbergu również prowadzono takie kursy). Od kwietnia 1943 do stycznia 1945 przebywał w obozie w Oświęcimiu (więzień nr 119464), następnie (do maja 1945) był więźniem obozu w Mauthausen – Gusen (więzień nr 117307), skąd 5 maja 1945 wyzwoliła go armia amerykańska. Przebywał potem krótko w Ebensee, gdzie pracował jako buchalter. Od lipca 1945 do sierpnia 1946 pracował w Pomorskiej Spółce Rybackiej w Bydgoszczy, gdzie zajmował się sprawami mieszkalno – socjalnymi rybaków przybywających na Ziemie Zachodnie. Od sierpnia 1946 do 1949 pracował w Zarządzie Głównym Ligi Morskiej w Warszawie, jako Główny Inspektor Wychowania Morskiego. Od 1947 roku przez kilka lat był też kapitanem jachtu Ligi Morskiej Generał Zaruski.  

Od 1949 do 1950 był głównym inspektorem wyszkolenia morskiego w Komendzie Głównej Państwowej Ochotniczej Straży Pożarnej. Pisał w latach 1950 – 1955. Następnie od 1955 do1958 został kierownikiem działu i zastępcą redaktora naczelnego Rozgłośni Polskiego Radia „Kraj”. Od 1958 roku pracował w Polskim Radio, a następnie w Telewizji Polskiej, gdzie był między innymi kierownikiem redakcji reportaży Redakcji Naczelnej Audycji dla Polaków za Granicą. Zapalony myśliwy od dzieciństwa. Sumiński do telewizji trafił przypadkiem. Zaproszono go do programu dla dzieci „Ekran z bratkiem”, by opowiedział jakąś historię o zwierzętach. To był sukces. Przyszło tysiące listów, by „pan z wąsami” wrócił na wizję. Potem przez 20 lat w każdy poniedziałek był gospodarzem programu dla młodzieży „Zwierzyniec”.  W „Rejsach bałtyckich” M. Sumiński opisał sześć rejsów.  Pierwszy powojenny rejs na Generale Zaruskim Polski Związek Żeglarski poświęcił unifikacji metod szkolenia. Dlatego pierwszy rozdział nazywa się Rejs kapitański. Załogę stanowili prawie wyłącznie kapitanowie klubowi oraz kilku najlepszych sterników morskich, którzy mieli in spe szkolić żeglarzy. Uhonorowany wyróżnieniami: Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej (1964), Zasłużony Pracownik Morza (1965), Order Uśmiechu, był także Honorowym Obywatelem Warszawy (2009).

fot. Marek Słodownik (prawa zastrzeżone).