Wind to film z 1992 roku wyreżyserowany przez Carrolla Ballarda z Matthew Modine , Jennifer Gray i Cliffem Robertsonem w rolach głównych. Film koncentruje się na serii regat żeglarskich America’s Cup i wykorzystuje je jako tło zarówno dla akcji / przygody, jak i dla romantycznej fabuły. Tłem są wydarzenia, które miały miejsce w 1987 roku podczas edycji Puchar Ameryki, która odbyła się w Fremantle Australii i zostały zręcznie przetłumaczone na język filmu. Zdarzenia występujące na bohaterów w filmie:

Will Parker uderza boję podczas okrążania ostatniego znaku pochodzi z ostatniego wyścigu Chrisa Dicksona z Stars & Stripes 87 w finałach Louis Vuitton Cup .

 Kiwi Magic znajdował się zaledwie sześć sekund za łodzią Dennisa Connera, kiedy Dickson popełnił swój jedyny poważny błąd tego lata, uderzając w boję podczas okrążania ostatniego znaku. Musiał powtórzyć, kończąc wszelką nadzieję na złapanie Stars & Stripes 87.

Jack Neville „Whomper” został zabrany z półfinałów eliminacji obrońców, kiedy Australia IV wprowadziła genakera, ogromną asymetryczną hybrydę, który pozwolił zwyciężyć Australii IV nawet z wiodącą dotąd  Kookaburrą II.

Złamany maszt Dziobaka pojawił się w Challenge France w środku trzeciej i ostatniej rundy pretendenta. Wskutek tego Francja nie była w stanie kontynuować regat.

Kolizja łodzi miała miejsce w serii eliminacji, kiedy Australia IV uderzyła w Kookaburra II Petera Gilmoura.

Protesty i briefingi medialne odbywały się wielokrotnie podczas regat i czasami były dość sporne.

Postać Stellana Skarsgårda jest oparta na sylwetce Burca Rutanie, który skonstruował żagiel skrzydłowy dla katamaranu „Stars & Stripes” Dennisa Connera z 1988 roku.

Wykonawcy:

Matthew Modine jako Will Parker

Jennifer Gray jako Kate Bass

Cliff Robertson jako Morgan Weld

Jack Thompson jako Jack Neville

Stellan Skarsgård jako Joe Heiser

Rebecca Miller jako Abigail Weld

Ned Vaughn jako Charley Moore

Produkcja

Film został zainspirowany przegraną New York Yacht Club w Pucharze Ameryki w 1983 r. W ramach rozgrywek America’s Cup w 1987 r . W filmie wykorzystano kilka jachtów klasy 12-metrowej, które uczestniczyły w regatach pucharowych.

„Wiatr” zawiera jedne z najlepszych, najbardziej realistycznych sekwencji żeglarskich na pokładzie, jakie kiedykolwiek przedstawiono. Kapitan Pucharu Ameryki, Peter Gilmour, którego agresywna żegluga podczas serii selekcji obrońców w 1987 roku zapewniła sobie miejsce na łodzi obrońcy Pucharu Ameryki, był w filmie „Mistrzem żeglarstwa”. Był na pokładzie we wszystkich sekwencjach żeglarskich, sterował łodzią podczas lotu „Whomper” i można go zobaczyć w wielu scenach na łodzi, kiedy ukradkiem kładł rękę na przeciwnym kole. Lisa Blackaller, córka kapitana America’s Cup Toma Blackallera , występowała jako podwójna żeglarska Jennifer Gray w regatach małych łodzi w klasie International 14 w Newport.

American Eagle (US 21), czerwony 12-metrowy mistrz długodystansowości oceanicznej, który zdobył sławę przez Teda Turnera w połowie lat siedemdziesiątych, był używany jako jacht próbny, na którym pływał Will Parker w ramach przygotowań do Pucharu Ameryki. Łódź była finalistą serii selekcyjnej Defender z 1964 roku, ale przegrała z Constellation. 12-metrowe jachty przedstawiające regaty America’s Cup to bardziej nowoczesne łodzie z America II Syndicate, America II (42 USA) i America II (US 46). Łódź przemalowana jako Boomerang, a później jako Platypus została przedstawiona przez US 42, a Radiance, a później Geronimo zostały przedstawione przez US 46. US 46 był używany przez Johna Koliusa w wyścigach Louis Vuitton Challenger Selection Cup 1987.

Wiele scen portowych zostało nakręconych w okolicach Newport, Rhode Island, a sceny żeglarskie z zawodów International 14 i wyścigów Pucharu Ameryki zostały sfilmowane w pobliżu Perth w Zachodniej Australii. Części filmu były również kręcone w Green River, Wendover i Bonneville Salt Flats w Utah.Zdjęcia trwały dwanaście tygodni, począwszy od 25 lutego 1991 r.

Wieloletni komentator Pucharu Ameryki w Nowej Zelandii, Peter Montgomery, również udzielił głosu w kulminacyjnych wyścigach finałowych w filmie.

Ścieżka dźwiękowa

Ścieżka dźwiękowa jest dostępna na płycie CD z BSX Records. Partyturę skomponował Basil Poledouris. Na tej samej płycie CD znajduje się również ścieżka dźwiękowa do filmu telewizyjnego A Whale for the Killing z 1981 roku, również skomponowanego przez Poledouris.

Wyniki finansowe

Wind zarobił 96 798 dolarów w kasie w Australii. Film poniósł klęskę finansową w USA. Nie zwracając poniesionych nakładów. Produkcja kosztowała prawie 30 mln dolarów.