Prezentujemy ponizej reść laudacji wygłoszonej na cześć Laureatki przez Dominika Baca, członka Rady Kolosów.

Szanowna Pani Prezydent, Szanowni Członkowie Kapituły i Rady Kolosów, Szanowna Publiczności, Szanowna Pani Kapitan,

Stoję tutaj dzisiaj w nieco trudnej sytuacji, bo przyszło mi wygłosić laudację na rzecz wielkiej żeglarki, o znakomitych dokonaniach, ale zarazem naszej dobrej koleżanki. Ta perspektywa sprawia, że niełatwo jest naszą bohaterkę pokazać wielowymiarowo. Jednego tylko nie lubi, oficjalnych ceremonii i koturnowości. Dla żeglarzy pani kapitan Pajkowska jest po prostu Asią.

 Asia jest osobą przemiłą, empatyczną i życzliwą, obce jest jej zadzieranie nosa i chwalenie się swoimi dokonaniami. Pozwolą zatem Państwo, że dzisiejszą okazję wykorzystam właśnie do tego, by naszą dzisiejszą bohaterkę chwalić bez umiaru, króciutko przypomnieć jej największe sukcesy i niezwykle ambitne rejsy.

Z żeglarstwem zetknęła się dopiero na studiach, a jej pierwsze kontakty sprowadzały się do gotowania załogom startującym w regatach. Nie narzekała jednak, ale z pewnością wówczas zakiełkowało w niej pragnienie może nie zamiany ról, ale z pewnością posmakowania wielkiego żeglarstwa.

Kapitan Pajkowska wśród polskich żeglarzy jest postacią wyjątkową. Od wielu lat pokazuje, że jeśli tylko coś chce osiągnąć, to dopnie swego i cel osiągnie. Tak było z regatami przez Atlantyk w latach osiemdziesiątych, których nie ukończyła, ale po latach wróciła na ocean i w samotnych regatach OSTAR przepłynęła go – jako jedyna Polka – dwukrotnie. W szybkim tempie, bo w regatach TwoStar wraz z niemieckim partnerem wygrała regaty z Anglii do Stanów w 2017 roku. A przecież były także inne atlantyckie regaty i rejsy bez sportowego zacięcia. Próbowała wszystkiego, kiedy tylko nadarzyła się okazja żeglowania – natychmiast była gotowa. Atlantyk przepłynęła już niemal 20 razy i nie wyklucza kolejnych oceanicznych rejsów. Kiedy Olek Doba potrzebował przewieźć swój kajak z Brazylii do Francji Asia zaproponowała, że weźmie go na pokład katamaranu, na którym, właśnie pływała. I tym sposobem kajak wrócił bezpiecznie do Europy.

W swej żeglarskiej karierze Asia przepłynęła ponad ćwierć miliona mil – to jak dziesięć razy dookoła Świata. Niewielu polskich żeglarzy może poszczycić się podobnym stażem. Asia jednak te mile w większości wypływała w rejsach samotnych i dwuosobowych, generalnie w załogach nielicznych, w których obowiązki spadają na niewielką liczebnie załogę.

Wielu żeglarzy szczyci się udziałem w regatach Fastnet Race. Asia tym się nie chwali, ale ma w dorobku trzykrotny start w tej imprezie. Regaty Sydney-Hobart – tak samo, Asia tam startowała konfrontując wyobrażenia z własnym doświadczeniem. Podobnie jest z opłynięciem Przylądka Horn, marzeniem każdego żeglarza. Zapytajcie Asię, ona była tam już trzykrotnie choć specjalnie z tym się nie obnosi. Nie inaczej jest z rejsami dookoła świata, ona ma za sobą 3,5-krotne okrążenie świata. Pierwsza wyprawa w dwuosobowej załodze z Darwin do Salvador da Bahia. W dwuosobowej załodze popłynęła także z Florydy na Adriatyk, ale przez Australię i Morze Czerwone. To była wyprawa z ponad setką postojów na trasie, choć wcale nie stricte turystyczna, bo harmonogram był bezlitosny.


Samotna żegluga to dwa największe rejsy. W 2009 opłynęła świat po raz pierwszy. Pokonała 360 stopni obwodu ziemskiego, minęła wszystkie południki. Trzy lata temu Asia opłynęła świat samotnie bez zawijania do portu klasyczną trasą wokół trzech przylądków. To było spełnienie żeglarskich marzeń, ukoronowanie samotnej kariery żeglarskiej. Za ten wyczyn spłynął na nią prawdziwy deszcz nagród. To za ten rejs dostała także Kolosa, nagrodę, którą jak sama powiedziała, ceni sobie szczególnie.

I jeszcze słowo o nagrodach. Jako jedyna żeglarka z Polski jest laureatką aż trzech nagród Srebrny Sekstant, a do tego należy dorzucić nagrodę drugą i trzecią. Poza tym jest laureatką chyba wszystkich żeglarskich wyróżnień, konkursów i tytułów, a także wielu tytułów przyznawanych przez pisma kobiece.

Jak sama mówi, to nie dla nagród żegluje. Na pokładzie jachtu czuje się prawdziwie wolna, spełnia się jako żeglarka, i chętnie dystansuje się od zgiełku i pośpiechu świata. W jednym z wywiadów prasowych powiedziała,  że żeglowanie to nie tylko przyjemność i pokonywanie kolejnych mil. To sposób na życie, mierzenie się z oceanem, czas na lekturę, refleksję i często pokonywanie własnych słabości. To czas wyciszenia i przemyśleń. Kiedyś wspominała, że po kilku miesiącach spędzonych na oceanie niechętnie wracała do Europy żyjącej w pośpiechu z jej regułami i tempem codziennego życia. Bo Asia odrzuca stereotypowy model kariery, pogoni za dobrami materialnymi, rywalizacji na łokcie o stanowiska i zaszczyty. Kiedy na jednej szali leży tradycyjnie rozumiana kariera, zdobywanie rzeczy i życie w atmosferze ciągłej rywalizacji, a na drugiej swobodna oceaniczna żegluga, praca na pokładzie i obcowanie z majestatem oceanu, wybiera ocean. To głęboka więź, coś niemal mistycznego, czego doświadczają nieliczni, a co zostaje w człowieku na zawsze.

„Żeglarstwo Swobodne” i „Długa Droga”, to terminy od dawna zakorzenione w światowym żeglarstwie dzięki wielkim postaciom z przeszłości, którzy z kart książek przenieśli je do realnego życia. Asia chętnie wpisuje się w ten kanon czerpiąc z niego ile tylko się da, ale wzbogacając go pierwiastkiem własnym, kobiecym. Podczas jednej z rozmów wspomniała, że zupełnie nie umie zabiegać o sponsorów, dofinansowanie swoich wypraw, nie umie prosić o jachty i wsparcie instytucjonalne. Mimo to dokonała tak wiele, że jej rejsami można by obdzielić kilka wybitnych żeglarskich życiorysów.

Asiu, wierzymy, że nagroda Super Kolosa, która dziś wędruje w Twoje ręce jest zaledwie podkreśleniem dotychczasowych dokonań. Czekamy na kolejne wielkie rejsy, wyprawy, emocje. Życzymy Ci –mam nadzieję, że w imieniu wszystkich tu zgromadzonych – spełnienia marzeń, nie tylko żeglarskich i cieszymy się, że w tak ważnym dla Ciebie dniu możemy być tu razem z Tobą.