Doskonale położony, na lewym brzegu Wisły pomiędzy mostami Kolejowym i Poniatowskiego, nawiązywał do stylu klasycystycznego i był niewątpliwie cennym elementem miejscowej architektury. Otwarto nieco monumentalny gmach, największą w mieście siedzibę klubu żeglarskiego. W kolejnych latach tam odbywały się uroczystości środowiskowe, ale również imprezy organizowane przez wojsko, ale także bale, rauty i oficjalne ceremonie. Tutaj rozgrywano wiele regat żeglarskich i wioślarskich, stąd wyruszały rejsy w stronę Gdańska, z tarasu siedziby klubu sędziowano zawody na wodzie.

Obiekt wrósł w pejzaż Warszawy, ale podczas wojny uległ niemal całkowitemu zniszczeniu. Po wojnie ruiny obiektu rozebrano, a przez wiele lat jedynym namacalnym dowodem istnienia w tym miejscu klubu były korty tenisowe usytuowane pomiędzy ruchliwymi jezdniami Wisłostrady.

Minister Spraw Wojskowych nadał także klubowi banderę z orłem państwowym. Oficerski Yacht Klub powstał w 1919 roku jako Wojskowy Klub Wodniaków, w 1928 roku zmienił nazwę na Wojskowy Klub Sportów Wodnych, aby w roku 1931 przyjąć nazwę Oficerski Yacht Klub. W roku 1933 posiadał 700 członków w Warszawie i 90 w Gdyni, dysponował jednym jachtem morskim („Mohort”) i 3 przybrzeżnymi, a także 2 zatokowymi. Flotylla jachtów śródlądowych składała się z 19 jachtów żaglowych i 60 łodzi wiosłowych. Po wojnie nie został reaktywowany.

Oficerski Yacht Klub

To jeden z najbardziej niezwykłych klubów w międzywojennej Polsce. Powstał z niczego w 1919 roku i w ciągu zaledwie 20 lat stał się prawdziwą potęga sportową, organizacyjną, a nawet społeczną. Prestiżowy klub skupiający koła wojskowe, działał niezwykle energicznie, miał bardzo wpływowych działaczy i rozwijał się najszybciej w tamtym czasie. W jego szeregach żeglowały osobistości środowiska żeglarskiego: Kazimierz Porębski, Mariusz Zaruski, Ludwik Szwykowski, Mikołaj Osiński, Franciszek Trzepałko, Andrzej Bohomolec i dziesiątki innych wpływowych członków klubu. Klub słynął z rygorów w zakresie etykiety, ścisłego przestrzegania regulaminów oraz hierarchii zauważalnej na każdym kroku. W gmachu odbywały się nie tylko uroczystości żeglarskie, ale słynął on również jako miejsce uroczystych imprez państwowych, rautów, bali okolicznościowych i imprez gromadzących śmietankę życia artystycznego stolicy.. Budynek ucierpiał w czasie działań wojennych, po wojnie został zburzony i nie pozostał po nim nawet najmniejszy ślad.

06.05.1919  W Warszawie, z inicjatywy kontradmirała Kazimierza Porębskiego, odbyło się zebranie 20 oficerów, którzy powołali do życia Wojskowy Klub Wioślarski. Było to pierwsze stowarzyszenie wioślarskie w polskim wojsku.

16.09.1919   Na zebraniu dokonano wyboru prezesa klubu, którym został Kazimierz Porębski. Klub liczył wówczas 29 członków, a w posiadaniu miał 12 łodzi.

1922             WKW zorganizował na Wiśle w Warszawie Święto Wisły – plenerową imprezę popularyzującą sporty wodne.

1923             w wyniku działań organizacyjnych z WKW wyłoniła się autonomiczna sekcja żeglarska.

23.09.1923   Klub zorganizował Powszechne Regaty Żeglarskie na Wiśle, w których wzięło udział ponad 60 jednostek. Były to pierwsze oficjalne regaty żeglarskie w Warszawie.

12.05. 1924  Sekcja Żeglarska WKW została jednym ze współzałożycieli Polskiego Związku Żeglarskiego.

1924             Na klubowej przystani odbywa się chrzest pięciu nowych jachtów pozyskanych przez Sekcję. W ceremonii bierze udział Otton Weiland, wiceprezes PZŻ, który przybył do Warszawy w celu nawiązania kontaktów z tutejszym środowiskiem żeglarskim.

1925             Na 9 jachtach członkowie Sekcji Żeglarskiej WKW popłynęli z Warszawy do Gdyni na regaty rozgrywane za Zatoce Gdańskiej.

1925             Klub zmienił nazwę na Wojskowy Klub Sportów Wodnych. W jego ramach aktywnie działały sekcje: wioślarska, pływacka, kajakowa i oczywiście żeglarska.

1928             Członek Sekcji Żeglarskiej WKW, Władysław Krzyżanowski, wziął udział w regatach olimpijskich Igrzysk w Amsterdamie. Szefem ekipy był inny członek Sekcji, Ludwik Szwykowski.

28.06.1928   Z Warszawy wystartowały I regaty na trasie Warszawa – Modlin. Pomysłodawcą imprezy, rozgrywanej cyklicznie aż do wybuchu wojny, był Mieczysław Majcher, redaktor pisma „Sport Wodny”, a organizatorem Sekcja Żeglarska WKSW.

1930             Sekcja została przemianowana na Wojskowy Yacht Klub przy WKW

15.12.1931   Ponowna zmiana nazwy Klubu, który uzyskał nazwę Oficerski Yacht Klub Rzeczpospolitej Polski. W tym samym roku klub uzyskał prawo do użytkowania własnej bandery nawiązującej do symboliki Marynarki Wojennej.

1931             Marszałek Józef Piłsudski został Komandorem Honorowym OYK RP.

15.03.1932   W Gdyni powstał Oddział Morski OYK RP, którego szefem został komandor Włodzimierz Steyer.

1932             Klub pozyskał pierwszy jacht morski – „Mohort”. Łącznie w tym sezonie klub pozyskał 7 jednostek do żeglugi morskiej.

1933             W Warszawie oddano do użytku okazałą siedzibę OYK RP. Gościem honorowym był prezydent RP Ignacy Mościcki.

1933             Powstał Oddział Augustów OYK RP.

1934             Klub liczy 860 członków, 19 jachtów żaglowych na Wiśle, 6 motorówek, 60 łodzi wiosłowych. Oddział Gdyński posiadał 6 jachtów, w tym 4 pełnomorskie, a Oddział Augustowski 4 jachty.

1935             Liczba członków OYK RP przekroczyła 1000 osób. Klub dysponował flotyllą 7 jachtów morskich i 23 śródlądowych.

„Wojskowi jeżdżą na żaglówkach podczas silnych wiatrów i to w dodatku z paniami, lekceważąc w ten sposób drogocenne życie bliźniego i swoje” „Sport Wodny 1927