Ukończony w porcie macierzystym w Glasgow w cenie 16 £ za 1 BRT. W 1870 w dziewiczej podróży do Adelaide w Australii, przez San Francisco powrócił do Anglii w czasie 12 miesięcy i 15 dni. W 1871 z ładunkiem materiałów wybuchowych, drobnicą i 17 pasażerami na pokładzie wyruszył w podróż do Port Chalmers w Nowej Zelandii. 22 lipca 1871 wszedł na redę Portu Chalmers, ale z powodu sztormu, parowy holownik „Geelong” wholował „Otago” na kotwicowisko kwarantannowe po 3 dobach. Lokalna gazeta Otago Daily Times odnotowała zawinięcie „ładnego barku w typie klipra” po 88-dniowej podróży, w czasie której „Otago” uzyskał maksymalny dobowy przebieg 306 Mm (średnią dobową prędkość 12,75 w.). W 1872 sprzedany Gierson & Co. w Adelajdzie. W 1885 sprzedany kpt. Johnowi Snaddenowi, który sam prowadził „Otago”. Kpt. Snadden zmarł w czasie rejsu 4 grudnia 1887 i został pochowany w morzu, w Zatoce Syjamskiej – dziś Tajlandzkiej, po którym kapitanem „Otago” został Józef Conrad-Korzeniowski. W 1890 właścicielami „Otago” byli: J.L. Simpson & Snadden następnie H. Simpson & Son. W 1898 zakupiony przez A. E. Howard w Sydney; w 1902 nabyty przez C. J.F. Gerber w Sydney. W 1903 sprzedany Huddard Parker Ltd. i użytkowany jako hulk – magazyn węgla. W czerwcu 1905 przyholowany do Hobart, aby zastąpić skorodowany hulk „Fredrica”. W styczniu 1931 sprzedany przedsiębiorcy zajmującemu się złomowaniem statków kpt. Henry Dodge w Hobart, następnie przeholowany ok. 7 mil (ok. 10 km) w górę rzeki Dervent. „Otago” spoczął na wschodnim brzegu fiordu – rzeki Dervent w miejscowości Old Beach, Risdon w miejscu nazwanym Otago Bay, gdzie pozostałości kadłuba widoczne są do dziś. Złomowany (rozbierany dwukrotnie) w 1937 i 1957. Obecnie resztki kadłuba „Otago” pozostają widoczne w Otago Bay, która leży na terenie podmiejskiej dzielnicy Hobart – Otago w pobliżu skrzyżowania ulic: Otago Bay Road i Joseph Conrad Drive (Conrad Dr.), (przybliżony adres: 34 Otago Bay Rd., Otago TAS 7017, Australia – współrzędne geograficzne 42°48′35,53″S 147°17′58,80″E). Statek miał wymiary 147′ x 26′ x 14′ i ważył 367 ton.

W 1872 roku bark został przeniesiony z Glasgow do Adelajdy w Australii Południowej, będąc własnością Jamesa Simsona i różnych współpracowników. Głównym powodem sławy Otago jest to, że statek był jedyną jednostką pod dowództwem słynnego powieściopisarza Josepha Conrada. 4 grudnia 1889 r. Kapitan John Snadden zmarł w Zatoce Syjamskiej i Otago został zmuszony do zawinięcia do Bankok, gdzie dowódcą został pierwszy oficer.

Conrad był kapitanem statku do Singapuru, Sydney, Melbourne, na Mauritius i wreszcie z powrotem do Adelajdy. Pod koniec swojej kariery żeglarskiej w 1903 roku Otago zostało zakupione przez firmę Huddart Parker and Co., a następnie przekształcone w zapalniczkę węglową. Statek przybył do Hobart w lipcu 1905 roku, aby zastąpić Fredericę. W styczniu 1931 roku Otago został sprzedany lokalnemu niszczycielowi wraków Henry’emu Dodge’owi i odholowany do obecnego miejsca. Kadłub został częściowo rozebrany na złom w 1937 roku i całkowicie w 1957 roku. Części statku były przez lata upamiętniane wraz z kołem okrętowym w Kwaterze Głównej Honorowej Kompanii Kapitanów Marynarzy znajdującej się na HQS „Wellington” nad Tamizą w Londynie oraz częścią rufy płynącą do Los Angeles. Drewniana konstrukcja włazu towarzyszącego została zachowana w Hobart i można ją zobaczyć w Muzeum Morskim Tasmanii. Pozostałości Otago można zobaczyć na wschodnim brzegu rzeki Derwent, w miejscu znanym obecnie jako Zatoka Otago. Dziób statku spoczywa na linii brzegowej, a rufa leży na około dwóch metrach wody. Żelazny kadłub został przycięty do linii wodnej, a dziób i rufa całkowicie zniknęły. Szczątki można łatwo zobaczyć z brzegu, ponieważ wnętrze kadłuba i otaczający obszar zawiera pewną ilość gruzu, które sprawiają, że dokładniejsze badanie jest niebezpieczne. Otago leży blisko pozostałości parowca Westralian, który również został opuszczony i ścięty w latach 30. XXw.