Dyskusja przeciągała się, nowy regulamin został wprowadzony dopiero 15 stycznia 1951 roku i był wzorowany na radzieckich założeniach. Znaczący stopień ideologizacji nie dziwi, pod koniec lat 40. komuniści konsolidowali władzę i wątki polityczne, czy ideologiczne, były wplatane w każdą dziedzinę życia. System prezentował się następująco:

1. żeglarz           

pełnienie funkcji wykwalifikowanej załogi na jachtach śródlądowych bez ograniczeń

prowadzenie jachtów do 9 m² przystosowanych dla początkujących w żegludze dziennej do 3° B, na akwenie określonym przez władze sekcji żeglarskiej.

• sternik III klasy

pełnienie na jachcie funkcji wykwalifikowanej załogi w żegludze po morskich wodach osłoniętych;

samodzielne prowadzenie do 15 m² żagla w rejonie ustalonym przez SŻ WKKF danego województwa, a także poza tym akwenem pod kontrolą sternika II klasy;

udział w regatach jako prowadzący jacht w granicach swoich uprawnień.

• sternik II klasy

samodzielne prowadzenie wszystkich jachtów po wodach śródlądowych bez ograniczeń;

startowanie we wszystkich w regatach śródlądowych;

prawo do ubiegania się o stopień instruktora i szkolenia w zakresie posiadanego stopnia.

• sternik I klasy            

prowadzenie jachtu do 60 m² żagla po morskich wodach osłoniętych;

pełnienie funkcji oficerskich w rejsach pełnomorskich na jachtach do 150 m² żagla;

prawo do ubiegania się o stopień instruktora i szkolenia w zakresie posiadanego stopnia..

• kapitan II klasy

prowadzenie jachtu do 150 m² żagla w rejsach po Morzu Bałtyckim – z wyłączeniem Sundu, Bełtów oraz Zatoki Botnickiej;

pełnienie funkcji oficerskich bez ograniczeń

szkolenie w zakresie posiadanego stopnia.

• kapitan I klasy                       

prowadzenie jachtów po wodach morskich bez ograniczeń;

szkolenie w zakresie swego stopnia.

System nie przetrwał długo, wraz z odwilżą w 1956 podjęto stosowne działania i rok później wprowadzono nowy regulamin.