Praca pióra Anny Mistewicz i Zbigniewa Tucholskiego pokazuje nieznany świat planów przemiany Warszawy w miasto wodne, pełne portów, kanałów i wodnego przemysłu. Z ogromną drobiazgowością autorzy odsłaniają przed czytelnikiem kulisy wielkich planów przemiany Warszawy począwszy od wieku XIX i
narodzin żeglugi parowej aż po czasy nam współczesne. Śledzą uważnie trudne początki żeglugi warszawskiej, sprowadzenie w 1847 roku pierwszych statków parowych, holownika „Książę Warszawski” i ‘wycieczkowca „Wisła”. Z dużą znajomością rzeczy autorzy przybliżają losy biznesowe braci Fajansów i ich wkład w rozwój żeglugi wiślanej, przemiany gospodarcze okresu międzywojennego oraz rozkwit żeglugi pasażerskiej w tym czasie. Zdumiewającym pozostaje, że ponad 90 lat temu na Wiśle pływało więcej statków niż obecnie, a regularne rejsy pasażerskie do Gdańska cieszyły się ogromnym zainteresowaniem pasażerów. Jakże inaczej toczyły się lody tejże żeglugi po wojnie. Upaństwowiony przemysł, planowa gospodarka brutalnie obeszły się z tradycją, nie trzeba było długo czekać na czas całkowitego marazmu i zniknięcia żeglugi.

Wiele uwagi autorzy dzieła poświęcają także tworzeniu infrastruktury. Budowa Portu Czerniakowskiego, Żerańskiego, plany związane z budową portu na Saskiej Kępie i kanału obwodowego – to fakty mało znane, tym większą wartość ma praca autorów wiele uwagi poświęcających dotarciu do tekstów źródłowych i potrafiących swoją prace zilustrować w sposób wręcz wzorowy. Znakomite ilustracje, zarówno zdjęcia jak i plany, pokazują ogrom starań naszych przodków w dziele budowania wodnej Polski, a zasługą twórców tej publikacji pozostaje dokonały dobór materiałów ikonograficznych.

Książkę wydało Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków i wielkie brawa dla wydawcy za szatę graficzną, wysokiej jakości papier i przejrzystość tomu. Dla koneserów to prawdziwa gratka, wspaniały tom wypełniający ogromną lukę na rynku i źródło e doskonale zweryfikowanego materiału, popartego licznymi przypisami i świetnie zredagowany.