Działacz żeglarski, W młodości mieszkał w Niemczech i tam uczył się żeglarstwa.W 1912 roku, jako pierwszy w Polsce, przebudował łódź rybacką na jacht żaglowy stając się tym samym pierwszym prywatnym armatorem jachtu na ziemiach polskich. Pływał po Jeziorze Charzykowskim, szkoląc okazjonalnie także miejscową młodzież. W 1919 roku skonstruował pierwsze ożaglowane sanie stając się pionierem sportu bojerowego.

W 1924 roku został współzałożycielem Polskiego Związku Żeglarskiego i został wybrany wiceprezesem tej organizacji. W latach trzydziestych reprezentował Polskę w Europejskiej Unii Żeglarstwa Lodowego. Podczas wojny ukrywał się będąc prześladowanym przez Niemców po tym jak nie chciał podpisać volkslisty uważając się za Polaka. Po wojnie był represjonowany przez władze PRL, odsunięto go od działalności społecznej nie pozwalając zarazem na objęcie stanowisk w administracji publicznej. Pracował w chojnickim klubie jako kierownik przystani, w 1952 roku został wybrany sekretarzem na Polskę Międzynarodowego Związku Klasy „Latający Holender”. Był autorem projektu młodzieżowego bojera ludowego, zwanego od nazwiska twórcy Weilandem. Zmarł w 1966 roku.