Uczył się w Rewlu i w Szkole Komercyjnej w Petersburgu. Studia inżynierskie skończył w Wyższej Szkole Technicznej w Glasgow. W roku 1906 został członkiem Państwowej Rady Żeglugi w Petersburgu. Na naradzie zwołanej w lipcu 1918 przez przedstawicielstwo polskie w Petersburgu wygłosił słynny referat pt. „Polska a wyjście do morza”. W 1921 roku rozpoczął działalność na rzecz budowy portu w Gdyni. Został też mianowany dyrektorem warszawskiego Biura Ligi Morskiej. Od 1924 r. Współtworzył Konsorcjum Francusko-Polskie zajmujące się budową portu. Rummel został mianowany dyrektorem Żeglugi Polskiej.

W 1928 r. pełnił obowiązki burmistrza Gdyni. W tym samym roku założył Polsko-Brytyjskie Towarzystwo Okrętowe Polbryt, a w 1930 wykupił linię przez Ocean Atlantycki w ramach spółki Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe (GAL). Otrzymał za to order Polonia Restituta. Następnie powołał do życia polską spółkę maklerską w formie Polskiej Agencji Morskiej. Został także wybrany prezesem Związku Armatorów Polskich. Zajmował także stanowiska kierownika Legionu Żeglugi Polskiej, radcy i prezesa Komisji Morskiej Gdyńskiej Izby Przemysłowo-Handlowej, prezesa Gdyńskiego Związku Propagandy Turystycznej, pierwszego prezesa zarządu YMCA. Był jednym ze współorganizatorów Yacht Klubu Polskiego. W 1937 r. Związek Maklerów Polskich obrał go swoim prezesem; był też wiceprezesem Instytutu Bałtyckiego, członkiem rad nadzorczych Stoczni Gdyńskiej oraz Towarzystwa Reasekuracji Morskich. W 1938 r. rząd Grecji poprosił go o przyjęcie godności Konsula Generalnego Grecji w Gdyni. II wojnę światową przeżył w Grecji, organizując pomoc uchodźcom polskim. W 1946 r. wrócił do kraju, gdzie został doradcą ministra żeglugi. Po zmianie ustroju odwołany, do śmierci zajmował się sprawami naukowymi. W 1980 wydano pośmiertnie jego wybór wspomnień pt. „Narodziny żeglugi”.