Przed wybuchem II wojny światowej służył w stopniu chorążego w pułku artylerii konnej . W czasie kampanii wrześniowej, podczas przedzierania się do Warszawy, został wzięty do niemieckiej niewoli i w niej spędził cały okres wojny. Po zakończeniu wojny w 1945 r. wraz z żoną i synem zamieszkał najpierw w Łodzi. Tu też powstały jego pierwsze prace, ale jeszcze nie marynistyczne. Stąd po kilku latach przeniósł się do Warszawy. Zaczął publikować w latach pięćdziesiątych XX wieku. Rozpoczął też wtedy pracę w redakcji graficznej wydawnictwa Wiedza Powszechna (Warszawa), a w nim z czasem został stałym współpracownikiem (ilustratorem) kultowego w okresie PRL miesięcznika marynistycznego „Morze”. Uprawiał styl morskiego malarstwa realistycznego. Jego prace nie były nigdy wystawiane w galeriach lub muzeach, prawdopodobnie dlatego, że zaliczały się do tzw. grafiki użytkowej. Wykonał setki ilustracji do czasopism i książek o tematyce marynistycznej (m.in. „Morze”, „Miniatury Morskie”, „Mały Modelarz”). W tej tematyce przeważały wizerunki polskich statków handlowych, pasażerskich, okrętów, sławnych żaglowców oraz jachtów. Zilustrował nimi kalendarze „Morza” (1983, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990) oraz monograficzną publikację Jana Piwowońskiego „Flota spod biało-czerwonej” (Warszawa, 1989) poświęconą dziejom polskiej marynarki wojennej PMW i floty handlowej PMH do końca lat 80. XX wieku. W swojej twórczości wykształcił osobisty styl malowania statków i okrętów, rozpoznawalny dla czytelników czasopism i publikacji marynistycznych.