Rejs odbył się na trasie z Johanisburga, obecnie Pisz, do Angeburga, obecnie Węgorzewo przez kanały leżące na szlaku. Już wiele lat wcześniej jeziora mazurskie były wykorzystywane do transportu pasażerów i towarów, ale tego dnia statek przepłynął cały szlak z południa na północ.

Początki systemowego wykorzystania szlaku do celów gospodarczych sięgają roku 1770, kiedy 10 batów, jednostek napędzanych wiatrem i wiosłami wyruszyło na szlak transportując sól, zboża i drewno. 19 czerwca 1854 r. król pruski Fryderyk Wilhelm IV zainaugurował uroczyście żeglugę na Wielkich Jeziorach Mazurskich, odbywając na pokładzie parowca „Masovia” rejs z Rynu przez Mikołajki do Guzianki.

Służba „Masovii” nie trwała długo, statek zatonął na Jeziorze Ryńskim i jedynym regularnie pływającym statkiem była „Guszianka” nalerżaca do właścicieli tartaków w Rucianym oraz Giżycku – braci Rudolfa i Edwarda Lehmannów. Na przeszkodzie rozwoju żeglugi stanęła także kolej, której sieć rozbudowano po roku 1860, a która odebrała wiele ładunku rodzącej się dopiero żegludze. Wówczas postawiono na turystykę…

Regularna żegluga datuje się na 16 maja 1890 rok, gdy z inicjatywy Ernsta Rakowskiego powstało w Giżycku „Towarzystwo na rzecz ułatwienia żeglugi pasażerskiej po Jeziorach Mazurskich” (Gesellschaft zur Erleichterung des Personenverkehrs auf den Masurischen Seen). Powstała firma armatorska, w ślad za tym ściągnięto na Mazury statki. Pierwszym była „Berta”.

W tym samym roku sprowadzono z Hamburga parowiec kołowy „Berta”, kolejnym „Löwentin” ściągnięty w 1892 roku. Następne spółki powstały w Piszu, Mikołajkach i Węgorzewie, ale nie dorównały rozmachowi firmie z Giżycka.