Autorem jest starszy brat Roberta, twórcy skautingu, z wzorców którego harcerze na całym świecie czerpią garściami po dziś dzień. Młody Robert żeglował ze swym bratem, a po latach poprosił o usystematyzowanie opowieści towarzyszących żegludze, które stały się kanwą książki. W 1872 roku Warington zabrał swoich braci, w tym 15-letniego Roberta, na wyprawę kajakiem w górę Tamizy do jej źródeł, a następnie do rzek Severn i Wye. Potem nastąpiło kilka innych wypraw rodzinnych w południowej Anglii, które wywarły głębokie wrażenie na Robercie, który później wspominał, że Warington „tchnął tyle radości i romansu w to wczesne szkolenie morskie, że pochłonęło mnie to od pierwszego”. Warrington opracował program szkolenia z głównym skautem morskim The Boy Scouts Association, Lordem Charlesem Beresfordem, a plonem tych prac była prezentowana książka.

To pierwsze polskie wydanie tego dzieła, które premierę miało w początku XX wieku, w 1912 roku, a po które czytelnicy na świecie sięgają do dziś. Oczywiście wiele elementów książki musiało zostać zredagowane na nowo, uwspółcześnione, zaktualizowane. Tego dzieła podjął się Tomasz Maracewicz, który z zadania wywiązał się w sposób perfekcyjny. W efekcie czytelnik otrzymuje arcyciekawą książkę, nieco staroświecką, ale niezwykle wartościową. Nie jest to podręcznik żeglarski, Baden-Powell snuje swą opowieść niespiesznie odwołując się do piratów, kaperstwa, opisuje statki i typy łodzi, radzi w sprawach żeglowania po morzu i wodach śródlądowych. Świetnie czyta się porady sprzed wieku, chłonie argumentację autora odnośnie zagadnień z teorii żeglowania czy manewrowania jachtem. Bardzo ciekawe jest spojrzenie autora na konstrukcje jachtów mu współczesnych, które dziś odchodzą już w przeszłość. Dziś wiedza na ten temat bardzo się rozwinęła, ale książkę czyta się z przyjemnością dla samego obcowania z nienagannym językiem i ciekawymi przykładami rzucanymi przez autora. Książka to zapis epoki żagli sprzed ponad wieku, fotografia epoki, dla wielu będzie to lektura ciekawa z punku widzenia poznawczego.

Książka jest doskonale przetłumaczona przez Piotra Niwińskiego, słowa uznania również dla redaktora oraz redaktora merytorycznego, któremu przyszło się mierzyć z archaiczną terminologią i wymianą dużej partii materiału, głownie locyjnego. Całość tworzy zgrabną opowieść o żeglarstwie, którego już nie ma, a które porusza czułe struny miłośników historii. Po lekturze ciekawi mnie, czy wydawca pokusi się o przetłumaczenie relacji z podróży po Bałtyku z roku 1869 „Podróżowanie kajakiem: dziennik rejsu po Bałtyku i praktyczne wskazówki dotyczące budowy i montażu kajaków” (Londyn: Smith, Elder, 1871)

Kilka zdań o autorze

Autor w 1861 roku, w wieku 14 lat, dołączył jako kadet na statek szkoleniowy HMS Conway . Ukończył tam szkolenie w 1864 roku, a następnie towarzyszył swojemu wujowi, kapitanowi Henry’emu Toynbee, w rejsie statkiem East Indiaman, Hotspur. Następnie dołączył do Peninsular and Oriental Steam Navigation Company jako 4 oficer. Bycie najstarszym synem sprawiło, że Warington był odpowiedzialny finansowo za utrzymanie domu matki, co prawdopodobnie było jego motywacją do opuszczenia morza w 1873 roku i rozpoczęcia aplikacji prawniczej. Został powołany do palestry w Trinity Term 1876, będąc przyjętym jako adwokat Inner Temple. Później został przyjęty do Admiralicji i został członkiem kilku ważnych organizacji skupionych na morzu. Został mianowany radcą królewskim (KC) w dniu 24 grudnia 1897 r. Został wybrany na członka Królewskiego Towarzystwa Geograficznego (FRGS). Był także członkiem The Shipwrights’ Company, Yacht Racing Association i Athenaeum Club . Został wybrany współpracownikiem Królewskiego Instytutu Architektów Marynarki Wojennej w 1889 r. Warington zmarł na gruźlicę w Chelsea 4 kwietnia 1921 r.,

Od dzieciństwa Warington Baden-Powell był entuzjastycznie nastawiony do małych łódek, a później stał się pionierem kajaków żaglowych, które sam projektował w oparciu o hybrydowe kajaki typu „Rob-Roy”, które zostały zbudowane przez Johna „ Rob Roy” MacGregora. W lipcu 1869 roku w towarzystwie towarzysza znanego tylko jako „H”, prawdopodobnie jego brata Baden Henry, Warington podjął wyprawę kajakową po Morzu Bałtyckim i opublikował relację ze swoich przygód w 1871 roku .

„Skauting morski i wiedza żeglarska dla chłopców”, Warington Baden-Powell, Oficyna Wydawnicza Text przy współpracy z Fundacją Jakobstaf!, str. 264, (www.text.bci.pl), Biblioteka Kręgu Płaskiego Węzła, poz. 40.

materiał opracowany na podstawie wikipedia.org