Sam Magellan nazwał ją, na pamiątkę wpłynięcia w nią 1 listopada, Cieśniną Wszystkich Świętyc). Długość ponad 550 km, szerokość 2,2–45 km, maksymalna głębokość – 1180 m, rozwinięta linia brzegowa (wysokie, skaliste brzegi, liczne wyspy, półwyspy i zatoki). Główny port – Punta Arenas na półwyspie Brunswick. Cieśnina Magellana stanowi międzynarodowy szlak żeglugowy – oznacza to, że rząd Chile nie może ograniczać swobody żeglugi na tym akwenie; kursowanie statków utrudniają jednak liczne mielizny i skały podwodne, porywiste wiatry zachodnie, silne pływy (12 m u wejścia z Atlantyku, 2,1 m u wyjścia na Pacyfik) i prądy pływowe. (Cieśnina straciła na znaczeniu żeglugowym po wybudowaniu Kanału Panamskiego. W 1881 roku status prawny cieśniny został określony w bilateralnym traktacie Argentyna-Chile. Traktat wprowadzał następujące zasady: wolność żeglugi zarówno dla statków handlowych, jak również okrętów wszystkich bander w dzień i w nocy, w czasie pokoju i w czasie wojen, demilitaryzacja cieśniny, neutralizacja cieśniny. Status prawny cieśniny ewoluował, gdyż oba państwa 10 grudnia 1941 roku podpisały kolejny traktat, uchylając zasadę neutralizacji i wprowadzając zakaz żeglugi w nocy. Po zakończeniu wojny nastąpił powrót do status quo ante. Cieśnina o statusie specjalnym w zasadzie w najszerszym zakresie uwzględnia interesy żeglugi.