Pochodził z patriotycznej rodzinnym jego dziadek uczestniczył w Powstaniu Styczniowym. Kształcił się w szkole księży Marianów na Bielanach, ale naukę przerwał wybuch wojny. Edukacje kończył na tajnych kompletach. Młody Tymoteusz włączył się w nurt konspiracji, początkowo poprzez Hufce Polskie, a następnie Szare Szeregi. Już podczas wojny należał także do drużyny wodnej ZHP.
Podczas Powstania Warszawskiego walczył w plutonie harcerskim jako strzelec w Zgrupowaniu „Żyrafa”. Ranny w początkowej fazie walk, został przeniesiony na Żoliborz do transportu broni kanałami dla walczącego Śródmieścia i Starego Miasta. Po upadku Powstania znalazł się na krótko w obozie w Pruszkowie, następnie u rodziny w Krakowie, ale szybko powrócił do Warszawy. Studiował na Politechnice Warszawskiej, ale został relegowany z uczelni z powodu poglądów politycznych. Ukończył Państwowe Liceum Techniki Teatralnej i pracował w Teatrze Wielkim. Wrócił jednak na studia techniczne, na Politechnikę uzyskując stopień magistra inżyniera budownictwa wodnego. Pracował w biurze projektowym, zaprojektował ponad czterdzieści obiektów hydrotechnicznych: ujęć wody i stacji uzdatniania.
Panu Tymoteuszowi zawdzięczmy nazwę stacji metra w Warszawie „Ratusz Arsenał”, także z jego inicjatywy na cokół warszawskiego Pomnika Lotnika powróciła kotwica Polski Walczącej namalowana pierwotnie przez Jana Bytnara „Rudego”.

Kiedy w 1949 roku rozwiązano ZHP, rozpoczął działalność w YACHT KLUBIE POLSKI. Szkolił także młodych żeglarzy w sekcji żeglarskiej Centralnego Wojskowego Klubu Sportowego Legia. W tym czasie został przewodniczącym Komisji Szkolenia Sekcji Żeglarskiej Stołecznego Komitetu Kultury Fizycznej oraz wiceprezesem Warszawskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego ds. szkolenia. To on organizował wówczas kursy żeglarskie i pilnował dokumentacji. W działalności na szczeblu krajowym zaznaczył swą aktywność pełniąc obowiązki wiceprzewodniczącego Polskiego Związku Żeglarskiego ds. turystyki, przewodniczącego Głównej Komisji Żeglarstwa Lodowego, Sekretarza Floty Polskiej DN, członka Centralnej Komisji Egzaminacyjnej PZŻ na stopień kapitana jachtowego, sekretarza Komisji Rewizyjnej PZŻ i przewodniczącego Sądu Koleżeńskiego YKP.

Z upodobaniem zajmował się bojerami, był autorem opracowania polskiej wersji przepisów regatowych i przepisów klasowych klasy DN, twórcą regulaminów, instrukcji, programów szkolenia i egzaminów na stopnie żeglarza, sternika i instruktora żeglarstwa lodowego. Pełnił również funkcję sekretarza floty DN. Kilkakrotnie był sędzią głównym regat – Pucharu Europy, mistrzostw Europy i mistrzostw świata w klasie DN, przewodniczył polskiej ekipie regat na mistrzostwach Europy, brał udział w dorocznych międzynarodowych konferencjach żeglarskich.

Nagrody i wyróżnienia:
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych
Członek Honorowy PZŻ
medal „Za Szczególne Zasługi dla Żeglarstwa Polskiego”.

Tymoteusz Duchowski podczas regat bojerowych i ceremonii oficjalnych. fot. Archiwum Marii Oleksy