Klasa Olimpijka

Geneza klasy sięga pierwszej połowy lat 30., kiedy to żeglarskie władze Niemiec przygotowywały się do organizacji Igrzysk Olimpijskich planowanych na 1936 roku w Berlinie. Żeglarskie konkurencje miały odbyć w Kilonii, a gospodarzom przysługiwało prawo wyboru jachtu monotypowego w konkurencji jednoosobowej. Spośród czterech projektów wybrano Olympiajolle – O-Jolle – czyli Olimpijkę. Zaprojektował ją niemiecki konstruktor Hellmut Wilhelm E. Stauch, z zawodu architekt. Do Polski pierwsze egzemplarze jachtu trafiły w 1935 roku i od razu zdobyły popularność. Podkreślano, że klasa monotypowa wyrównuje szanse żeglarzy, dotąd ścigających się na jednostkach bardzo zróżnicowanych oraz w klasach ograniczonych. Początkowo były sprowadzane z Niemiec, ale wkrótce podjęto ich budowę w Polsce. Specyfiką polskiego żeglarstwa było postrzeganie tego jachtu nie tylko jako łodzi regatowej, ale także turystycznej. Podkreślano jej wygodę, łatwość obsługi jednego żagla oraz walory żeglugowe. W opisach wskazywano, że w kokpicie mogą wygodnie spać nawet dwie osoby, a bagaże mieszczą się bez trudu w forpiku i achterpiku. Olimpijka była jachtem okrągłodennym, wykonanym z drewna egzotycznego, z drewnianym masztem i bomem. Kadłub był gęsto ożebrowany elementami o małych przekrojach, co czyniło tę łódź solidną i lekką. Otaklowana jako ket bermudzki, miała olinowanie stałe w postaci sztagu i pary want. Żagiel był charakterystycznie wzniesiony na bomie ku rufie, co zwiększało komfort załogi. Miecz uchylny, o dużym zanurzeniu, podobnie płetwa sterowa, wykonana z aluminium. Jacht był bardzo szybki i zwrotny, łatwy w balastowaniu oraz w transporcie, co pozwalało na organizowanie regat w różnych zakątkach Polski.

Podstawowe dane techniczne:

długość całkowita       5,00 m

szerokość całkowita   1,10 m

zanurzenie                   0,15/ 1,1 m

wysokość masztu        6,80 m

masa                           ok. 220 kg

powierzchnia żagla     11,5 m²