Już w roku następnym zaliczany był do najlepszych polskich żeglarzy w klasie V. Wraz z Jerzym Dzięciołem jako rezerwowym, zakwalifikował się do reprezentacji na  XI Olimpiadę w Kilonii (1936 r.). W pierwszych pięciu wyścigach w klasie jednoosobowej „0-1936” startował L. Jensz, który zajął miejsca: 18, 3, 18, 13 i 19. W kolejnych dwóch wyścigach zastąpił go Dzięcioł, zajmując miejsca 20.

W ostatecznej klasyfikacji Polacy zajęli 18 miejsce na 25 startujących.. W 1938 r. w mistrzostwach Polski w klasie jednoosobowej Jensz zajął szóste miejsce, a w roku następnym siódme. Był też uzdolnionym konstruktorem żeglarskim. W czasie okupacji hitlerowskiej włączył się w działalność konspiracyjną. Był jednym z pierwszych konspiratorów żeglarskich na Wiśle, razem z „Wujkiem” Dembowskim”, Henrykiem Fronczakiem, Andrzejem Jaroszem, Januszem i Stanisławem Zalewskimi i in. Już wiosną 1940 r. wraz z Mieczysławem Boczarem i Zbigniewem Szymańskim przystąpił pod kierunkiem olimpijczyka Juliusza Sieradzkiego do budowy płaskodennych łodzi żeglarskich „Pionier” o pow. 10 m żagla, przeznaczonych do celów szkoleniowych. Był wykładowcą na organizowanych od wiosny 1941 r. z inspiracji olimpijczyka Henryka Fronczaka kursach żeglarskich. W 1943 r. zwyciężył w konspiracyjnych regatach na Wiśle. Brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po powrocie z kampanii wrześniowej kontynuował zarówno karierę sportową, reprezentując warszawskie kluby sportowe „Stal” i „Start”, jak i działalność szkoleniowo-organizacyjną w żeglarstwie. Zabezpieczał przed okupantem pozostałości klubowego i związkowego dobytku żeglarskiego. W 1946 r. był zastępcą kierownika obozu żeglarskiego w Nowym Warpnie.

W latach pięćdziesiątych utrzymywał się w pierwszej dziesiątce najlepszych polskich regatowców w klasie „Finn”. Czynne uprawianie żeglarstwa zakończył w 1965 r. startem w międzynarodowych regatach o „Złoty Puchar Finna” rozgrywanych w Gdyni. Podczas ceremonii zakończenia tej imprezy otrzymał okolicznościowy puchar jako najstarszy uczestnik regat. W 1953 r. otworzył w Warszawie przy ul. Żelaznej warsztat szkutniczy produkujący tzw. kare konie regatowe, czyli Finny najwyższej jakości. Był zawsze przykładem wierności swej olimpijskiej klasie oraz szlachetnym zasadom fair play i dobrym tradycjom Yacht Klubu Polski którego został Członkiem Honorowym. W dniu 16 kwietnia 1983 r. XXX Sejmik PZŻ nadał mu godność Członka Honorowego PZŻ.

fot. Archiwum PZŻ